Saatlerdir denize bakıyordu. Aslında dışarı çıkarak kendini ödüllendiriyordu. İnsan içine pek çıkmazdı. Zaten sahilin en tenha yerindeydi. Bugün bir şey yapmıştı ve sonunda ödülü haketmişti. Evet! Artık unutmayı başarmıştı, unutabilmisti. Unutabilmenin en büyük zaferlerden olduğunu anlamıştı. Sanki özgürlüğünü tekrar eline almış gibiydi.
Yanına bir falcı kadın yaklaştı. Ama kadın umduğunu bulamayınca uzaklaştı yanından. Para tuzaklarıydı bunlar. Artık zihninden onu rahatsız eden birisi kapı dışarı edilmişti." Ne güzel bir his değil mi?" diye sordu sesli bir şekilde ve önünden geçen yaratığın şaşkın bakışlarına maruz kaldı. ''Neyse" dedi denize bakmaya devam ederek. Sonuçta bu onun ödülüydü...
