Acılar

  Yollar, uzun yollar veyahut da kısa ve devamlı yollar...  Kimine göre bitmek bilmeyen bir ızdırap kimine göre düşünmek için uygun bir zaman kimine göre mutlu bir gidiş kimine göre buruk bir ayrılık. Bazılarına göre kaçış bazılarına göre kurtuluş veya tutsaklık , bilemeyecegimiz türlü türlü sıkıntılar taşırlar omuzlarında...
    Acı bir fren sesiyle ve kafasını ön koltuğa vurmasıyla uyandı. Alnı aciyordu ve de muhtemelen kıpkırmıziydi. Ama bu fiziksel acıyı rüyasında bile onu rahat bırakmayan düşüncelerin acısına tercih ederdi. Neden zihnini yiyip bitiriyordu bu acılar.
  Onun umrunda değildi ama ön koltukta oturanlardan duydu olup biteni. Yola bi yaratık firlamisti ve canını zor kurtarmıştı zaten de sıçrayarak ağaçların arasında kaybolmuş. Tekrar yola koyulmuslardi ve içeride rahatsız edici derecede uğultular. Kafasını cama yasladi , gözleri tekrardan kapandi ve geri döndü içine acıların...

Ben Kimim ?

Uykudan uyanmak hatta başka yaratıklar tarafından uyandirilmak.Onu sinir eden bir durum mudur? Neden rahatı bozulsun istesin ki? Kim ister hiçbir neden yokken derin uykudan uyanmak. Belki rüyasında görüyordu görmek istediği güzelliği . Gerçekte ona çok uzak olanı rüyasında görmeyi çok mu görmüşlerdi ki ona? Bak! Yine uyandı. Kapının dışından gelen garip sesler... Merak etmedi bile umrunda mıydı zaten, onu ilgilendirmeyenler? Masasında akşamdan kalan çay. Düşündü... Acaba bu bardağın yarısı dolu muydu yoksa boş muydu? Böyle düşününce iyimser mi oluyordu kötümser mi? Yatağa uzandı tekrardan. Ben neyim, kimim diye düşünürken uykuya çoktan dalmıştı bile...

Meçhul

Dışarı sağanak yağmurlu...Odanın karanlığını pencereden içeri vuran yıldırımın ışıkları aydınlatıyor, belli aralıklarla.Gök gürültüsünden ürperiyor.Bu büyük binada yalnız kalmayı o mu istedi acaba ? Zaten yalnızlık onun için bi tercihti. İnsan kendi isteğiyle yalnız kalmak ister miydi hiç? İşte o istiyordu. Etrafı ne kadar insan dolu olursa o, o kadar yalnız oluyordu. Daha önce denedi yalnızlığa veda etmeyi ama diğerleri onu haketmiyordu bu yüzden kendi dünyasına geri çekildi her seferinde. Şimdi ne yapıyordu bilinmez belki bu yazıyı okuyor ,belki bu yazıyı o yazıyor, belki de hiç yaşamıyordu. Meçhul bir yerde meçhul bir zamanda yine yalnızlığla dertleşiyordur belki. Belki de sahte gülücüklerin, sahte mutlulukların, menfaatçi yaratıkların , samimiyetsizlerin arasında imdat çığlıkları atiyordur.Bilinmez...