PRIVACY POLICY

                                                                PRIVACY POLICY

Last Updated: 02 June 2021

    This Privacy Policy explains how your personal data is collected and processed by "Mustafa SEYREK" ("we", "us" or "our") when you use any mobile application ("app", "game") published by "Mustafa SEYREK" Developer on Google Play store. Full list of our offered apps "https://play.google.com/store/apps/developer?id=Mustafa+SEYREK&gl=TR". By using these applications, you are agreeing to these Policies.

    This Privacy Policy may be updated from time to time. When changes are made, the above date is updated and you are informed. Please check our Privacy Policy.

• Personal and non-personal information

    We care about the privacy and security of our users and children. We do not collect or need users' personal information when using our products. We do not collect any personal information from children with our products.

    When using our products, we may ask for confirmation of non-personal information (internet, Wi-Fi availability, network connection). This is due to in-app ads in apps. These advertisements are determined by third-party service providers specifically for the user. There are no ads in the applications that will harm children.

•     COPPA

    We comply with the Children's Online Privacy Protection Act. We do not knowingly collect personal information about children under the age of 13 and any user.

•     Third party websites and links

    We may display advertisements to the user within our applications. We may provide links to third-party websites. Our Privacy Policy will have no effect on the privacy policy of any third-party website or the use of personal information collected. Google AdMob, one of the third-party services, displays ads. Please review the Policies at "https://policies.google.com/technologies/partner-sites".

• Contact us

You can use the "seyrekmustafa42@gmail.com" official e-mail address to contact us about any subject.

Yalnız Mı?

  Dışarı çıkmıştı. Yürüyordu, kulaklığı takılı... Etrafına değil yere bakıyordu o gün, nedendir bilinmez. Belki dinlediği parçanın etkisi belki de insanların yüzündeki onu rahatsız eden duyguları hissetmemek için. Her zamanki gibi zaten yalnız yürüyordu neredeyse her gün geçtiği bu yolu. Yürüdü yürüdü ve vardı bir yere. O an bir plan kurdu, bir ağacın altına oturup serin esen yelin eşliğinde düşünüp duracaktı. Ama neyi düşünecekti, bilmiyordu. Muhtemelen sadece dalgın dalgın bakacaktı. Eskiden olsa ,belki sevdiğini sandığı o kişiyi düşünürdü veya ondan öncekini ama şimdi kalbi boştu. Bir an yanında havlayan köpeğin sesinden irkildi. Şu köpekler onların bölgesine adım atar atmaz başlarlar havlamaya. Hiç alışkın değildi kalbinin boş olmasına. Bu durum onu rahatsız ediyordu ve sevgisini yoğun  bir şekilde vermek istiyordu birine. Ama o kişi neredeydi. Çok araması gerekiyor muydu? Neden şimdi gelmiyordu diye düşünürken sırtına biri dokundu. Bir baktı dost mu düşman mı bilemediği ama iyi biri diyebileceği karşı cinsten birisi.Bu kişi hoş biriydi onun gözünde. Konuştular ve onu diğer arkadaşlarının yanına götürdü. Gidip gitmemekte terettüt etti. Çünkü gidip ağacın altında düşünmek istiyordu ve bu onun bu hayatta yaptığı en iyi şeydi.
   Daha önce yolda bile karşılaşmadığı insanlar, bunlar tanıdık yüzler değildi. İkisiyle de tanıştı. Ama birisi belki o insan olabilirdi. Oturup yanlarına samimi olmayan muhabbetler peşinde koştular. Diğeri bir anda bir sigara yaktı ve tanıdık olan da küfür etti ağaçtan düşen çam kozalağına. Evet işte o an. Kızlarda itici gelen iki şey; küfür  ve sigara.
    Yanlarında duramadı duramazdı. Çünkü hâlâ sevemiyordu kalabalığı ve samimiyetsiz yaratıkları. Bir bahaneyle kalktı ve geldiği yoldan yürümeye başladı yine yalnız bir şekilde. Planını daha sonraki günlere erteledi. Yalnız olduğunu sanıyordu ama peşini bırakmayan düşünceler onu nasıl yalniz bırakırdı?
     Kafası önde kulaklığıyla beraber yokuşu çoktan çıkmıştı bile...

Unutmak

   Saatlerdir denize bakıyordu. Aslında dışarı çıkarak kendini ödüllendiriyordu. İnsan içine pek çıkmazdı. Zaten sahilin en tenha yerindeydi. Bugün bir şey yapmıştı ve sonunda ödülü haketmişti. Evet! Artık unutmayı başarmıştı, unutabilmisti. Unutabilmenin en büyük zaferlerden olduğunu anlamıştı. Sanki özgürlüğünü tekrar eline almış gibiydi.
   Yanına bir falcı kadın yaklaştı. Ama kadın umduğunu bulamayınca uzaklaştı yanından. Para tuzaklarıydı bunlar. Artık zihninden onu rahatsız eden birisi kapı dışarı edilmişti." Ne güzel bir his değil mi?" diye sordu sesli bir şekilde ve önünden geçen yaratığın şaşkın bakışlarına maruz kaldı. ''Neyse" dedi denize bakmaya devam ederek. Sonuçta bu onun ödülüydü...

Acılar

  Yollar, uzun yollar veyahut da kısa ve devamlı yollar...  Kimine göre bitmek bilmeyen bir ızdırap kimine göre düşünmek için uygun bir zaman kimine göre mutlu bir gidiş kimine göre buruk bir ayrılık. Bazılarına göre kaçış bazılarına göre kurtuluş veya tutsaklık , bilemeyecegimiz türlü türlü sıkıntılar taşırlar omuzlarında...
    Acı bir fren sesiyle ve kafasını ön koltuğa vurmasıyla uyandı. Alnı aciyordu ve de muhtemelen kıpkırmıziydi. Ama bu fiziksel acıyı rüyasında bile onu rahat bırakmayan düşüncelerin acısına tercih ederdi. Neden zihnini yiyip bitiriyordu bu acılar.
  Onun umrunda değildi ama ön koltukta oturanlardan duydu olup biteni. Yola bi yaratık firlamisti ve canını zor kurtarmıştı zaten de sıçrayarak ağaçların arasında kaybolmuş. Tekrar yola koyulmuslardi ve içeride rahatsız edici derecede uğultular. Kafasını cama yasladi , gözleri tekrardan kapandi ve geri döndü içine acıların...

Ben Kimim ?

Uykudan uyanmak hatta başka yaratıklar tarafından uyandirilmak.Onu sinir eden bir durum mudur? Neden rahatı bozulsun istesin ki? Kim ister hiçbir neden yokken derin uykudan uyanmak. Belki rüyasında görüyordu görmek istediği güzelliği . Gerçekte ona çok uzak olanı rüyasında görmeyi çok mu görmüşlerdi ki ona? Bak! Yine uyandı. Kapının dışından gelen garip sesler... Merak etmedi bile umrunda mıydı zaten, onu ilgilendirmeyenler? Masasında akşamdan kalan çay. Düşündü... Acaba bu bardağın yarısı dolu muydu yoksa boş muydu? Böyle düşününce iyimser mi oluyordu kötümser mi? Yatağa uzandı tekrardan. Ben neyim, kimim diye düşünürken uykuya çoktan dalmıştı bile...

Meçhul

Dışarı sağanak yağmurlu...Odanın karanlığını pencereden içeri vuran yıldırımın ışıkları aydınlatıyor, belli aralıklarla.Gök gürültüsünden ürperiyor.Bu büyük binada yalnız kalmayı o mu istedi acaba ? Zaten yalnızlık onun için bi tercihti. İnsan kendi isteğiyle yalnız kalmak ister miydi hiç? İşte o istiyordu. Etrafı ne kadar insan dolu olursa o, o kadar yalnız oluyordu. Daha önce denedi yalnızlığa veda etmeyi ama diğerleri onu haketmiyordu bu yüzden kendi dünyasına geri çekildi her seferinde. Şimdi ne yapıyordu bilinmez belki bu yazıyı okuyor ,belki bu yazıyı o yazıyor, belki de hiç yaşamıyordu. Meçhul bir yerde meçhul bir zamanda yine yalnızlığla dertleşiyordur belki. Belki de sahte gülücüklerin, sahte mutlulukların, menfaatçi yaratıkların , samimiyetsizlerin arasında imdat çığlıkları atiyordur.Bilinmez...